S’adaptar fàcia au lop oportunista ?

Li auriá 1500 lops en França, que tròbam per l’essenciau lòng de doas draias, una que monta d’Italia cap au nòrd d’Euròpa, e una autra que còrre lòng de la Mediterranèa cap a l’Espanha. L’estimacien seriá de Lionel Brard, baile de la Missien Lop, au dintre de la Federacien Natura e Environament.

Aqueu siguèt citat per Michel Meuret, un cercaire de l’INRA que trabalha despuei de temps sus l’efèct dei mesuras agrò-environamentalas, en particulier per ajudar pastres e lops a viure dins lei mumeis espacis.
 
« Manca d’ astre …en Provença siam en plen mitan dau corredor europenc ! » adonc s’i rescontrariá mai d’aquelei predators, benlèu 350. Nòstra regien seriá la crosiera de totei lei percors de Lupus Canis en Euròpa, onte vivrián 15 000 individús peluts « lèsts pèr aprene lèu dau comportament dei tropèus e dei pastres, d’una capacitat a s’adaptar qu’es pas de crèire e que, mai que tot, sabon ara d’experiéncia que l’òme l’ataca pas ».

Am’un lop que sembla conéisser leis alineas de la Convencien de Bèrna que l’ apara , lei pastres an pus qu’a se chironar , coma sei fedas . « Avortaments, malautiás sensa explicaciens, tota una tiera d’ auvaris que coneissiam pas ! » testimonia Luc, que mena sei cabras a Cuge.
 
Lo cercaire, que parlava dins l’encastre d’un collòqui organisat amé l’Agéncia Regionala Per l’Environament, en sosten a l’Ostau de la Transumància, se vòu clar, la bèstia es benlèu lo signe romantic dau refús de totei leis embarraments, mai per lo pastre o lo cònse rurau, es un auvari dei gròs, bòrd que lei mesuras de proteccien vòlon inhorar son oportunisme grandàs.
 
« An paur de ren, s’adaptan a tot. Atacavan de nuech ; lei pastres an alòr tornat lei fedas au jaç ; ges de problèma per lei lops ! Ara atacan a quatre oras de l’après-dinnada. »

Una diapositiva pressa per un pastre dins la montanha de Ceüse, a trenta km au sud de Gap, mòstra un tropèu en plen jorn e, ponchs escampilhats dins un paisatge d’èrbas sècas, sièis lops, mai o mens esconduts, qu’agachan lei fedas…Es son estagi de formacien : « alucar lo caçum uei pèr ben lo caçar deman ».

Segon lo cercaire, vaquí que, lei fedas mai aparadas, lo lop ataca de vedèus, e mume de chivaus. Recentament, un noirriguier de garanhons a viscut aquela marrida suspressa dins lo relarg de Venturi.

E lo lop, que cresiam dins leis Aups, a tanben atacat a Peireverd, pròche de Manòsca, coma en plen dins la Crau, segon lo testimòni, qu’avèm solicitat, d’un pastre, a la fin dau collòqui.

Per Michel Meuret, segur, es temps de far vèire au lop que s’atacar ai tropeus es riscat.

A l’assemblada de gestionaris d’espacis naturaus e de professionaus dau noirrigatge acampats au sèti dau Crèdit Agricòla d’Ais-de-Provença, dirà que lei tirs de prelevaments que l’admenistracien autorisa de temps en temps sèrvon de ren.

« Son ren que de tirs ciblats sus leis individús lei mai temeraris que diràn au lop que lo tropèu s’ataca pas sensa dangier ».
 
Apiela son discors, lo cercaire de l’INRA, sus lei paraulas d’un naturalista american encargat de favorisar lo vesinatge entre lop e umans ai Montanhas Rocassosas, Matt Barnes : « lo lop dèu associar lo bestiau amé l’uman, e l’uman amé lo dangier ».
 
Rèsta quand mume de saupre ce que ne’n pènsan, d’un latz lei pastres chironats, e d’un autre lei defensors de la vida fèra , coma lei premiers cònsols en mitan rurau... Aquelei que còmptan sus tot plen de toristas, entrepachats per de chins bergiers venguts agressius, e sus de pastres que gardan dubèrts d’espacis que, embaranhats, farián fugir aquelei toristas.

Aqueu de lop, ne’n duèrbe de problematicas !