Ai licèus l'Occitan lenga d'òc pòu pas subreviure sensa sosten dei mantenaires

La chavana fin finala peta pas...Pas encara.

L’oratge auriá degut petar dins lo cèu d’Ais e aquéu de Vitròlas

La rason ? Lei cors de provençau dei licèus d’aquelei doas ciutats aurián degut desparéisser en dos ans, pas mai.

Au licèu Cézanne d’Ais lo professor siguèt avisat que perdriá quatre oras de cors sus sièis l’an que vèn, e lo resta l’an d’après, justa li laissian la possibilitat d’acompanhar seis escolans actuaus fins qu’au bachelierat.

E au licèu Monnet de Vitròlas, tot parier l’avian avisat que perdriá totei seis oras en dos ans : doas en 2021, quatre en 2022. Ailà tampauc, lo provençau desparéisseriá dau licèu e dei possibilitatas d’ensenhament.

Assegurat am’estrambòrd despuei 24 ans, lo cors de provençau de Daidier Maurell es un modèl, degun vos dirà lo contràri. Chasque an o quasi lo professor prepausa a seis escolans de progressar en lenga dau país a travèrs un project qu’entraïna l’estrambòrd : alimentacion mediterranèa amé visita de vergiers conservatòris, de salons d’alimentacion provençala, o concepcion d’animacions en lenga nòstra, o que sai encara…

Per lo centenàri de la mòrt de Frederic Mistral lei liceans s’èran meme retrobats a l’Hotel de Region a Marselha, per cantar una adaptacion dau Poèma dau Ròse, davant dos cents personas, e am’una vòlha qu’es pas de crèire.

E encara fa quauquei mes, lo Rector demandava ai 25 professors de provençau de son Acadèmia d’alestir una plaqueta de comunicacion, per decidir lei liceans a chausir l’opcion occitan-lenga d’òc.

Just’avans de l’escobar !

Adonc, perqué negar aqueu tresòr pedagogic populari ? Aprendre la lenga dau país seriá pas naturau ?

Sembla que per lo Rectorat non, e pas mai per lei provisors provençaus…

La logica es extravaganta, mai implacable : lo ministèri de l’Ensenhament vòu faire d’economias. Per aquò podètz faire fisança au titulari, Jean-Michel Blanquer. Demanda ai rectors d’Acadèmias de ne’n faire, d’economias. Aquelei demandan ai provisors d’escafar tant d’oras de seis emplecs dau tèmps : 135 per setmana a s’Ais, 115 a Vitròlas. E encara siam a acampar d’autreis informacions dins la mema Acadèmia. Ne’n trobarem, segur, ailàs.

Lo provisor deu chausir : a part lo francès, l’anglès, lei matematicas, l’istòria-geografia, pica sus lei cors pas tant generaus. Lei lengas mai raras, en particular, seràn sa victima. E se lo professor fa ren que passar, ce qu’es lo cas d’aquelei d’occitan-lenga d’òc, qu’ensenhan dins dos, tres, quatre establiments, serà mai facile.

Mai vaquí que li a un limbèrt dins lo cagador, pas tant facile de tirar la chorolha am’aqueu !

Lo limbèrt a mai que d’una tèsta : aquela dau sindicat Snes que demanda de còmptes au Rector, deis associacions de mantenènça que començan de faire de tarabast, e benlèu d’Aquò d’Aquí que demanda a entrevistar lo baile dei ensenhaires…

Ne’n siam aquí, quau bolega subreviu. Au moment de publicar aquelei linhas aprenem que leis oras de provençau dau licèu Cézanne tornan a l’emplec dau tèmps de l’an que vèn. Resta aquelei de Vitròlas.

La leiçon ? Un rapòrt de fòrça, necite, sempre, e amé d’entitats que vigilan.

Amb’aquò, lo monde sauprà que fau gardar lo fusiu au pè, se l’oblidatz, tot es de recomençar.


Esperant una "normalizacion" que demanda lo monde mantenaire : la sanctuarisacion dei cors d'occitan e de sa dotacion orari, que lei provisors oblidan per de bòn de s'i atacar.