En occitan o en wolof una lenga per crear

Perque escriure en wolof o en occitan a l’ora de l’anglés per totei ? Una responsa benlèu ambe lei convidats de la mediateca d’Arle, lo tres novembre passat. Reçaupèt la poetessa Aurelia Lassaca e l'escrivan senegalés Bobacar Bòris Diòp.
 
Eran convidats a l'ocasion dau primier festivau "Paroles Indigo", sus lo tèma "De l'usatge dei lengas coma luòc de creacion".
 
Cadun legiguèt de tròç de seis òbras dins sa lenga d'origina, puèi l'autre lei revirèt en francés. L'escambi deis experiéncias de l'una e de l'autre dins sa relacion ame lei lengas fuguèt fòrça interessant.
 
Aurelia Lassaca, qu'es pas occitanofòna "dau brèç" expliquèt que l'occitan es per ela un otís de creacion naturau e evident. L'escrivan african diguèt son besonh d'escriure dins la lenga mairala de son país, lo wolof, solet biais d'exprimir sa pensada pregonda, au contrari dau francés, la lenga dau colonisaire.

Aurelia Lassaca, nascuda en 1983, a començat d'escriure en occitan avant d'aguer vint ans. A publicat mai d'un recuelh de poèmas : Cinquena sason, Ombras de luna, Lo Sòmi d'Euridici, Lo Sòmi d'Orfèu, La Ronda del fènix.
 
Son darnier recuèlh, Solstice and other poems, es en occitan, de segur, ame revirada en anglés ( Francis Boutle Publishers, 2012). Vèn tanben de sostenir a Montpelhier una tèsi sus l'escrivan occitan baròc Francés de Corteta.
 
Aqueste rescòntre se faguèt davant un quarantenat de personas. Fau saludar l'iniciativa, que nos ven d’un organisme de lectura publica. E esperar que d'autrei mediatècas ò oficis culturaus de la region balharan a la creacion literària occitana la possibilitat de s'exprimir e de se faire conéisser.