partager
Era l’òme que fasiá boqueta
, en totas circonstàncias nos semblava urós d’i èstre, e d’i èstre amé nosautres, Andrieu Saissi, e fasiá plaser de lo rescontrar, que de charrar un pauc am’eu, positiu a cent per cent, vos donava d’estrambòrd.
Ensenhaire d'occitan, reviscolaire de l'IEO 06, e òme de totei leis batalhas
E mai que d’un còp acompanhat de sa filha Maria-Laurença, gratificava lo monde provençau, niçard, aupenc o d’onte que se pòu parlar occitan de sa preséncia benvenguda. Es eu que – d’esquina amé Maria-Laurença – podètz vèire à chasque article que vos ditz que fau se batre per far viure nòstra lenga dins l’espaci public, am’una imatge que m’avián autorisat de faire a Tolosa, en mars de 2012, ont’eriam 30 000 a cridar que « la gardarem ribon-ribanha
nòstra rebella lenga d’òc ».
Modèste am’aquò, qu’escotava puslèu que de parlar, e s’en tirava sempre am’una viroleta amé lo monde barjacaire. E pasmens !
Parlar d’oras e d’oras, per favorisar la paraula dei joines, aquò l’aviá fa tota sa vida professionala, coma professor d’occitan, dins son país de Grassa. Ancian escolan dau collègi Carnot, rementa te ! Un entre vosautres a escrich : « me rementi d’eu coma d’un professor d’una bravetat qu’es pas de crèire, sempre risolent, qu’aimava son mestier e mai que tot seis escolans. Benvolent, nos encoratjava a dire nòstre biais de pensar. Sàvi e devòt, es coma aquò que serà gravat dins ma memòri ».
E regalèt encara l’IEO, a Grassa coma a Lop, de cors d’adultes per que l’occitan siegue lo mai partejat que possible.
Pasmens son òbra per mantenir e espandir l’usatge de l’occitan s’arestava pas ai pòrtas dei salas de classa, e dos ans a de rèng
tocava la ploma per escriure chasque setmana una cronica en lenga nòstra dins lo quotidian Nice Matin dins son edicion grassenca… ce que li provesiá de que publicar lo recuelh Resson d’Aquí (Ed. Tac motif de Régions) puei lo premier libre editat per l’IEO 06, Ribon-Ribanha.
Parlant de l’IEO 06, sei collègas n’en dison : « siguèt d’annadas de temps un de sei cepons màgers e li devèm totplen ; es eu que reviscolèt la nòstra seccion Jòrgi Gibelin e l’endraièt devèrs una reconoissença larga pròche li institucions dei Alps-Marítimes, la Comuna de Grassa, eca. »
Enfin, coma disèm nòstrei condolenças a sei filhas Rosamonda e Maria-Laurença, sotalinharem que d’en premier, lo grand onor d’Andrieu siguèt de li transmetre sa lenga an elei.
Fa un an disparéissiá lo lexicografe Bernat Molin