De Venturi en Camarga, de ressorsas novèlas d’aiga se Provença aviá set

Totei lei pluejas que s’escolan ai rocàs de l’adrech de Venturi podrián abeurar deman de Provençaus totjorn que mai nombrós.
 
Es que, dau Reganhàs e de Venturi fins qu’a la mar, a 400 m sota tèrra, de miliens de mètres cubes vanegan.

"Pensam que vaquí una ressorsa de bèla qualitat, que podriam utilisar s’un jorn avèm un auvari amé nòstreis installaciens » pensa Jaque Béraud.
 
Cap de projècts a la Societat dau Canau de Provença, l’engenhaire espèra ne’n saupre mai sus aquela ribiera sosterranha, descubèrta dins leis annadas 1900 per de minaires.
 
 Am’aquela, una rompedura de canalisaciens vèrs Marselha, o una pollucien de la restancassa   de la Vau Dòl qu’abeura la mitat de la granda ciutat, auriá de consequéncias minoras.

Un milien e mieg de Provençaus podrián ne’n beure entre Marselha e Tolon, s’una empacha subreveniá. Mai per lo moment, l’important es de saupre s’aquela es vertadierament de bèla qualitat, e d’un biais duradís.
 
« L’avèm pompada tot l’estiu 2014, per la remandar dins un riu locau, lo Verdalai, que se gita dins Larc  » que nos ditz Jaque Béraud. « Au mens podèm dire qu’am’aqueleis aigas, l’estivatge de Larc siguèt sostengut ! » que perseguís.
 
L’aiga dessota Venturi auriá de bònei qualitats mineralas e una temperatura de 18°. Auriá favorisat lei gamarras, de carambòts minuscules que sinhalan la bòna qualitat d’una aiga.
 
Mai fau benleu pas anar tròp lèu, bòrd que de questiens se pausan, per lo cercaire expèrt deis aigas mineralas dau BRGM, Felipe Vigouroux. L’organisme de recèrcas geologicas francés es un partenàri d’aqueu projèct  que dison ARK, e se vòu pas tant optimista.
 
« Segur que devèm s’assegurar de ce que se debana a tèrme lòng » qu’insista ; « possible que d’aigas se mesclan que son pas totei de la mema qualitat ».  En causas, leis aigas que s’auçan, a chapauc dau trefons dei minas carbonieras de Gardana.

Despuei 1993, la produccien de carbon se fa plus, e totei lei sorsas sosterranhas envaïsson lei kms de galariás que s’enfonsan fin qu’a 800 m sota tèrra. An’un moment, aquelei, cargadas de linhita, pòdon ben rescontrar leis autras, netas après qu’an percolat la tèrra roja de la plana dau Cengle.
 
Adonc lei modelisators auràn de pan sus la canissa en 2015. Li faudrà saupre s’aquela ressorsa serà neta, de lònga e d’un biais segur.
 
S’es lo cas, aqueleis aigas que s’escolan uei podrián « representar 40% de la consomacien marselhesa quotidiana», segon Jaque Béraud.
 
A l’ora d’ara, bòrd que leis aigas de Durença e Verdon provesisson Marselha am’una bòna aiga, la resèrva de Larc seriá ren qu’un recapti , una assegurança de posquer dispausar d’aiga, per exemple au moment que lo Canau de Provença deu subir de chantiers de mantenença.
 
Aquò raja au bornèu !