Un pantais en bloca dins la nuech d’estiu

« Òc, per ma fe d’onèsta Puck, s’avèm l’astre immeritós d’escapar uei au siblet de la sèrp, farèm mai avans longtemps ; o podètz tenir Puck per un meçorguier ! »
 
Un brave pantais en veritat qu’aqueu…Pantais d’una nuech d’estiu, onte l’amor nos vèn dau suc d’una flor, e de l’azard mai azardós.
 
Mai ce que nos fa encar mai pantaisar es aqueu liech enfrominat que s’espandisse sus lo pontin entier dau Teatre sestian de l’Arquevescat ; aquéleis àutrei liechs vèrds e blancs que flotéjan dins l’èr d’una nuech fantasmada ; o aquela Reina dei fadas tota de blau vestida, o encara Lisandre e Elena, amants d’escasença, que s’estrénhan en (des)vestit de nuech…Tota la mesa en scena de Robert Carsen trespira fantasiá, sonja e erotisme.
 
Quand en 1991, Loís Erlo, baile dau festivau d’Ais n’en prepausa la mesa en scena au canadian Robert Carsen, nos rende un brave servici. De l’operà de Benjamin Britten aqueu n’en sotalinha tot d’un còup l’ escalabrós , lo fantasmatic e l’umor que lo compositor màger britanic aviá, eu, trobat dins l’òbra de Shakespeare. 

Fau resumir una briga l’argument d’aquela operà que vèn de reviscolar lo Festivau sestian d’art liric. Alòr que quatre amants constrenchs de s’esposar còntra sa volontat fugísson dins lei bòscs, Oberon, Rei deis Elfes, e Titania, Reina dei Fadas, vívon una bèla crisi de gelosia.

Oberon fa raiar un filtre dins l’uelh de sa dragona amada, mai son servitor s’engana de persona. Lo premier rescontrat au moment dau revelh, n’en tombarà amorós. Vos dièm pas l’entrecavaucament d’engambis que seguiran. Son élei que fan d’aquela pèça una istòria pebrada.
 
« Èra pas tant pratic de simbolisar lei bòscs amé d’aubres sus lo pontin. Alòr, amé lo decorator Michael Levine, aviam chausits pusleu de far veire la seuva coma un luec naturau per tóteis aquéleis èstres que l’uman pòu pas veire, e que pasmens, pòblan aqueu monde que, per l’òme, es de crénher. »
 

Adonc vèn l’idèa de faire d’aquélei bòscs un monde normau dei Dieus e àutrei fadas, amé son liech, bòrd que s’i dorme e que s’i fa l’amor. « D’aitant mai que dins la pèça, lei Dieus dòrmon e pantàian tant coma leis òmes ».
 
Pèça dins la pèça, vaquí d’òmes dau pòble qu’alestísson élei tambèn…una pèça. Una pèça dins la pèça, de monde que pantàian au dintre de son pantais…vos laissam imaginar l’intelligéncia d’aquela òbra, tota facha per que metèires en scena e decorators n’en fàgan élei tambèn lo territòri de son pròpri pantais .
 
L’òbra vista per Carsen siguèt leu una referéncia, reviscolada en 2009 a la Scala de Milan, avans que de s’entornar a son breç sestian est’estiu. Un pantais en bloca , qué !

Au teatre de l'Arquevescat d'Ais e a 9 oras e mieg dau vespre, lei 12, 16,18 e 20 de julhet. A la TV, sus France 2 dimars 14 a onze oras e quarante cinc.

Ecrit avec les suggestions lexicales de Reinat Toscano