Operà de Marselha : en 2017 Bel canto e martèu-picaire

« Benurós l’òme que pren tota causa dau bòn costat, e entre tot eveniment, seguís per guida la rason ». Es amé lei paraulas ultimas dau Cosi fan tutte que vèn de capitar l’Operà de Marselha, que faudrà regretar que, en 2017, Mozart ne’n serà pas, de la sason d’aquel ostau venerable.
 
La sason venènta que començarà amé lo Hamlet d’Ambroise Thomas (creat à Paris en 1868), serà bèn marcada pèr lo Bel Canto. Donizzeti l’i serà jugat am’Anna Bolena (en octòbre 2016) e am’una unica representacien en versien de concèrt de Maria Stuarda, en omenatge a la cantairitz Annick Massis (30 d’octòbre). Vincenzo Bellini tanben ne’n serà, am’ I Capuleti e i Montecchi, en març 2017. Enfin, Don Carlo, de Verdi, clavarà la sason en junh.

Aquela sason serà pereu marcada per lo retorn de Lakmé, de Léo Delibes, que siguèt plus donat a Maselha despuei 1997.
 
Mai que d’un l’i vendrà vèire coma se despatolha la joina soprano Sabine Devieilhe, dins l’èr emblematic dei campanetas , o dins « onte vai la joina Indoa ? ».

A Novè, mai leugier, l’Operà representarà La Ratapenada, de Johann Strauss.
 
Dins tota la sason aurem l’ocasien d’entendre quauquei cantaires de tria , tala Patrizia Ciofi, qu’a trionfat en 2016 dins la Manon, de Massenet, o encara Jean-Philippe Corre o Marie-Ange Todorovitch.
 
La sala de l’Odeon serà, ela, consacrada a l’Opereta, amé La Belle Hélène d’Offenbach, o la Veuve Joyeuse de Lehar, entre sèt producciens.
 
Mai am’aquela sason de  l’Operà botarà en avant un solista de son orquèstra, a l’ escansença de la convidacien d’un maestro forastier. Es coma aquò que lo violon Dmitri Makhtin jugarà amé lo capolier Paolo Arrivabeni, ou que l’autre violon Da-Min Kim va farà amé Bruno Mantovani.

E tot aquò se farà entendre dins un operà una briga renovat. Est’estiu, la fòssa d’orquèstra serà d’efèct cavada, per l’abaissar de quaranta centimètres ; « l’acostica ne’n serà pas chanjada dins la sala » que rassegura Lawrence Forster, lo director musicau, « mai lo confòrt ne’n serà bèn milhorat per lei musicians ».
 
Una particularitat d’aquel operà, es que siguèt bastit sus la mar… Au sègle XV l’i èra encara quasi, e lei Marselhés d’aquela epòca an comolat tot lo quartier amé de tèrras, d’ arenas , de bòscs e mume de brigas d’anfòras anticas, que siguèron descavadas, pròche, en 1994 quand siguèt cavat lo parcament de la plaça General de Gaulle.

Mai leis auças d’aigas l’i siguèron totjorn una empacha. Es la premiera rason d’aquela particularitat de la fòssa, mai auta que de’n pertot en Euròpa, e segur pas facha pèr de musicians d’un mètre quatre vints e mai…