Lo temps, mon amic, l’i es plus !

Siam d’una sason completament destimborlaa e parlo pas solament dau virùs coronat ! Lo temps, mon amic, l’i es plus ! Un jorn fai chaud coma d’estiu e te vaquí pas qu’un matin mon òrt se cuerbe de granulas omeopaticas. De granissa , pièi de nèu, juste dos traverses de dets.

Tot es chanjat, lo jardin saup plus que ne’n pensar. Les forsicias jaunes fan la beba e l’aubre de Judèa regreta lo país d’onte ven. Es Gap, es coma aquò ! La nèu cuerbe fuelhas e flors d’un mantèu d’uvern. Les agriutiers sauvatgis son en flors. Eric, un de mes colegas de la tele es en viatgi au Japon. A pogut partir, a pogut restar la setmana, dingun saup coma. Se fasiam de marrit sang per eu. Contactat, nos confirma que l’i es e nos manda de fotòs … d’agriutiers. Es ilai lo bòn moment des flors, e sabetz que per lei japoneses son de simbèus. Les agriutiers de Rometa retipan lei japoneses, levat que lei nòstres son cuberts de nèu, blanc sus blanc, fai encar mai blanc !

Son a florir eles mai. Les tags. Ne’n veguèro un sus la rota per lo supermerchat, que disiá : se confinar mai consomar… sariá una critica de la societat de consomacion que m’estonariá pas... Coma lo disetz « perspicace » en bòn occitan ?

Mon colega me manda una fotò dau Mònt Fuji, autre simbeu de son país. Chascun a una montanha dins sa testa o dins son cur : lo Garlaban dau paire de Pagnol, lo Mònt Venturi de Cesana. Per d’autres Ventorn, Santa-Bauma, que sabo, Vanija dins mei Baronias. De l’ostau, si me viro es Chabrieras au soreu levant, Ceüsa quand se coija, Charança per darrier.

D’aquesta passa, regardar la montanha rassegura ; chanjan pas de plaça. Se n’avetz pas davans les uelhs, n’avetz ben una en testa. Sarratz les uelhs e imaginatz-vos. Lei montanhas nos dison onte siam. D’aquesta passa pas sabem plus tròp onte restam.