Lo mecres, lei tolhas, lei toalhetas e leis eleccions

Es coma un mecres, levat qu’es totei lei jorns de la setmana ! ». Es mon dròlle que lo ditz. Lo confinament fai venir les adolescents filosòfes. Lo mieu, dau mens.

Incuei, me meto au neteatgi de printemps. Fau dire que d’aquesta passa, avem plus gis d’excusas per pas lo faire ; lo temps l’avem. Me soveniáu pas que n’aviáu tan de servietas, toalhas e toalhons : de fins, de redges, de blancs, de colorats, d’ancians que li teno, de franchament passats e de franchament gausits,  traucats n’i a. Tot lo bataclan. Gis d’excusas, fau triar e bravament. Es dur. Amo tot : les terralhas, lei sietas ancianas, lei boitas. En un mòt : lo vielh. Tot çò que ten de plaça, sens rason, sens usatgi, mai un jorn benlèu, sabem jamai... Aquò pòt servir. Alibí o escampa ?

Un mes fai, eriam a votar. Era lo prumier torn des eleccions per les comunas. S’es un pauc eissubliat l’ambient. Siáu conselhiera dins mon vilatgi dimpièi 30 ans. Me representavo e deviáu tenir lo burèu per votar. Una bela paur e un max d’em..., d’embestiaments per faire votar 48 personas ! D’exigéncias sanitárias sus papier mandat de la prefectura : de «  toalhetas  » per la pòrta, la taura, la manelha de l’urna, e per l’estilò comunau ! De gants de plastic per chascun son envelòpa. Nòstra cònse a degut anar especialament a Nions, 40 kilometres anar, 40 retorn, que li balhèsson un botelhon de produch de se passar sus lei mans.  Li passero 7 oras e eriam 7 a èstre elegits. Siam totes passats dau prumier còp. L’i tornarem pas. Urosament. 

Li passero 7 oras e eriam 7 a èstre elegits. Siam totes passats dau prumier còp. L’i tornarem pas. Urosament.

La lei e la realitat

Si totes son elegits, lo consèu se deu convocar e assemblar dins la setmana. Eriam convocats per lo sandes d’après. Tarlanquièron un bòn pam de la setmana, per finalament nos informar oficialament, lo vendres, que lo consèu sariá pas instalat (es lo mot). Sine die. Lo messatgi parlava de “pas avans lo 15 de mai” . Leis ancians, cònse e conselhiers devon restar en plaça e contunhan son òbra. Lei noveus esperaràn. Lo virùs es dangeirós per la democracia.
 
 

Lire la chronique précédente d'Eliana Tourtet : Agusa ton cant