Lo Consèu Constitucionau enebis l’ensenhament immersiu d’une lenga regionala dins l’ensenhament public

“Que modifican d’urgencia la Constitucion !” Es amb’aquela crida que Paul Molac, inspirator, redactor et defensor de la lèi qu’ara a son nom, a reagit a l’anoncia de l’avis dau Consèu Constitucionau, tombat aqueu matin dau 21 de mai.

Lo Consèu Constitucionau, que sa sesilha recampava tant Laurent Fabius coma Alain Juppé, a decidit, contrariment a sa pratica despuei d’annadas, de s’autò sasir de partidas de la lèi que li demandavan pas lei signataris dau recors : seissanta deputats, entr’elei d’unei que volian retirar sa signatura, ce qu’a pas acceptat lo Consèu Consticionau.

Adonc d’un latz lei “savis” an pasmens acceptat lo principi dau pretzfach escolari per lo monde que deuriá mandat seis enfants dins l’escòla bilingua que pòdon pas trobar au sieu, meme si aquela seriá privada. “pasmens” perqué èra sus aqueu ponch que portava la sasina, e pas sus un autre.

Mai d’un autre latz an jutjat que l’ensenhament immersiu dins l’Educacion Nacionala seriá pas conforma a la Constitucion, article II, aqueu que pausa que lo francés es la lenga de la Republica. Aquò pasmens degun li demandava.

E per apielar sa decision, lei sòcis dau Consèu Constitucionau an precisat que la lenga regionala deuiá pas èstre d’ensenhament mai solament ensenhada…. Ce que deuriá anular lo biais de faire d’una bòna part deis escòlas de comerci francèsa qu’ensenhan en anglès !

E pièger dison que lo fach que la lenga regionala siegue de comunicacion au dintre de l’establiment educatiu public es en contradiccion amé l’article II de la Constitucion.

Faudrà ben se rementar d’aquò : la Constitucion segon lei pretenduts “savis”, enebiriá lo monde de conversar en occitan, breton, catalan… dau moment que seriá dins un establiment escolari public.

Adonc am’aquela astúcia – la sasina dau Consèu siguèt redigida au ministèri de l’Ensenhament e portada per de deputats LREM a la demanda dau cabinet dau ministre Blanquer, es tant clar coma jamai : es pas solament l’ensenhament de la lenga regionala qu’es enquadrat per l’avis, mai lo fach meme que siegue una lenga veïcularia. Coma au bèu temps de la clau portada per l’escolan que parlava patoàs, coma a la bela epòca dau bonet d’ase, l’Estat enebis au ciutadan de parlar autre causa que lo francès, dau moment qu’es dins un establiment d’Estat.

Lo deputat Paul Molac a ben rason de sotalinhar coma es ben aquel article II que serve de pretexte a totei lei fantasmes separatistas d’organismes coma lo Consèu Constitucionau, que se’s pas onorat d’interpretar d’aqueu biais la Constitucion per ne’n faire l’otís de la negacion dau drech a parlar sa lenga.

Segur que la demanda dau deputat au president de la Republica de modificar “en tota urgència” aquel article II farà chic. Mai au mens es un mejan de dire clar coma nòstra Constitucion es liberticida.

D’unei pensavan que lo recampament dau 29 de mai seriá inutil. Aquela jornada organisada per lei defensaires dei lengas regionalas au contrari podrián èstre lo biais, encara un còp, de mobilisar tant la pressa coma lei candidats ai Regionalas.

Segur que podriá èstre la premièra linha d’una nòva pagina d’aquela istòria.