partager
Veire lo FN au volant de la Regien nòstra tre lo 14 de decembre ? E lo veire s’i bastir un pedestau per conquistar lo poder d’Estat en 2017. Alòr, alòr ! Seriam polits !
Le débat sur la Région n'a pas été mené lors de la campagne électorale. Pourquoi l'électeur n'aurait-il pas voté pour exprimer autre chose?
Aquò dich, per lo moment, la drecha extrema xenofòba, amé lo Consèu Regionau de Provença, tot ce qu’auriá vertadièrament, seriá un pontin, un d’aquelei que ne’n an totjorn pantaiat leis orators populistas, dins l’istòria europenca.
Pasmens, direm que, pecaire, aquò metrà sota lutz lo pauc de poder de nòstrei Regiens en França.
Mai siguetz pas tant solatjats de legir aquò, que dins dos ans, serà pas parier.
Se, coma en Alemanha, en Italia o en Espanha, nòstrei Regiens avian agut de poders reaus e de budgets consequents, a l’ora d’ara, va pensam, lo FN seriá pas ai pòrtas dau poder.
Se Provença aviá dispausat dei 23 milliards d’€uròs de budget de la Catalonha, en plaça de 2 malurós miliards negats dins un budget generau dei Regiens francesas de 27 mds€ ; s’aviá agut lei poders d’un Land alemand, o d’una Provincia italiana, auriatz acostumat, Messiers dau poder d’Estat, lo monde au nòstre a veire l’eleccien au Conseu Regionau coma una causa vertadierament seriosa. Messiers de l’Estat, auriatz abituat lei ciutadans a votar per bailejar sa regien, en plaça de li far pensar que pòdon jugar am’aqueleis elecciens coma amé lei escoba-glaça d’una veitura.
« Aqueu fa pas l’afaire, zó ai bordilhas ! Aqueu ten pas sei promessas, avèm que de lo gitar defòra ! Après ? farem tot parier… »
Dins aquelei tres país europencs, l’extrèma drecha l’i va jamai, au poder. Levat d’aquela Liga dau Nòrd qu’a fa que passar en Piemont, e qu’es mai pojadista que faissista, s’es jamai vist. Ai darrierei elecciens comunalas catalanas, lo candidat lo mai a drecha per ganhar Barcelona, aviá fa clantir une cridèsta de totei, quand aviá declarat que seriá consent per aculhir de forestiers au sieu dau moment qu’aurián un biais d’èstre respectuós. Lo discors dau Partit Popular a Barcelona auriá poscut èstre aqueu de Manuel Valls en França.
Alhors la drecha xenofòba e retrograda arriba pas ais affaires. Aquí, segur, per l’ora, fèm benleu que de mandar una radicala sus una tribuna.
Pasmens lei consequéncias, lei sentirem lèu : dins lei projècts dei licèus, la politica dei trins, e mai que tot la politica d’ajudas a la Cultura.
Mai, delà dau resultat possible au destapat d’un segond torn benlèu malurós, arremarcam qu’aquela campanha electorala aurà fach que de frustar lei problematicas regionalas. Aurà evocat ren que la situacien nacionala. Aquelei que seràn deman au poder en Provença nos an ren dich de ce que faràn, e aquelei que laissaràn leis afaires an pas manco defendut un bilanç pasmens onorable.
E, au moment de la vesprada electorala sus la televisien regionala, avèm entendut degun nos parlar de la Provença. Totei, dins totei lei camps an utilisat l’afrós acronim de Paca.
E aquò nos fa bèn veire coma lo personau politic regionau arriba pas manco a creire a la Regien que ne'n vòlon prene lei manetas.
Alòr segur que siam polits !
Pasmens, direm que, pecaire, aquò metrà sota lutz lo pauc de poder de nòstrei Regiens en França.
Mai siguetz pas tant solatjats de legir aquò, que dins dos ans, serà pas parier.
Se, coma en Alemanha, en Italia o en Espanha, nòstrei Regiens avian agut de poders reaus e de budgets consequents, a l’ora d’ara, va pensam, lo FN seriá pas ai pòrtas dau poder.
Se Provença aviá dispausat dei 23 milliards d’€uròs de budget de la Catalonha, en plaça de 2 malurós miliards negats dins un budget generau dei Regiens francesas de 27 mds€ ; s’aviá agut lei poders d’un Land alemand, o d’una Provincia italiana, auriatz acostumat, Messiers dau poder d’Estat, lo monde au nòstre a veire l’eleccien au Conseu Regionau coma una causa vertadierament seriosa. Messiers de l’Estat, auriatz abituat lei ciutadans a votar per bailejar sa regien, en plaça de li far pensar que pòdon jugar am’aqueleis elecciens coma amé lei escoba-glaça d’una veitura.
« Aqueu fa pas l’afaire, zó ai bordilhas ! Aqueu ten pas sei promessas, avèm que de lo gitar defòra ! Après ? farem tot parier… »
Dins aquelei tres país europencs, l’extrèma drecha l’i va jamai, au poder. Levat d’aquela Liga dau Nòrd qu’a fa que passar en Piemont, e qu’es mai pojadista que faissista, s’es jamai vist. Ai darrierei elecciens comunalas catalanas, lo candidat lo mai a drecha per ganhar Barcelona, aviá fa clantir une cridèsta de totei, quand aviá declarat que seriá consent per aculhir de forestiers au sieu dau moment qu’aurián un biais d’èstre respectuós. Lo discors dau Partit Popular a Barcelona auriá poscut èstre aqueu de Manuel Valls en França.
Alhors la drecha xenofòba e retrograda arriba pas ais affaires. Aquí, segur, per l’ora, fèm benleu que de mandar una radicala sus una tribuna.
Pasmens lei consequéncias, lei sentirem lèu : dins lei projècts dei licèus, la politica dei trins, e mai que tot la politica d’ajudas a la Cultura.
Mai, delà dau resultat possible au destapat d’un segond torn benlèu malurós, arremarcam qu’aquela campanha electorala aurà fach que de frustar lei problematicas regionalas. Aurà evocat ren que la situacien nacionala. Aquelei que seràn deman au poder en Provença nos an ren dich de ce que faràn, e aquelei que laissaràn leis afaires an pas manco defendut un bilanç pasmens onorable.
E, au moment de la vesprada electorala sus la televisien regionala, avèm entendut degun nos parlar de la Provença. Totei, dins totei lei camps an utilisat l’afrós acronim de Paca.
E aquò nos fa bèn veire coma lo personau politic regionau arriba pas manco a creire a la Regien que ne'n vòlon prene lei manetas.
Alòr segur que siam polits !
Le créole de la Martinique bâillonné 