Encara quinge ans de fangas rojas en Mediterranèa ?

Es 16 000 paginas, pas mens, que son prepausadas au public a prepaus dei mandadís de residús d’esplecha d’alumini d’Altéo, a Gardana. La societat demanda de poder perseguir aquela pratica per quinge ans, alòr qu’auriá degut arrestar de racar sei fangas au 31 de decembre 2015.
 
L’enquista publica a començat lo 18 d’avost a Gardana, Cassís, Marselha e d’autrei comunas que laissan passar un conduch entre l’usina d’alumini e la fòssa sota marina cassidenca, a quauquei kms au larg dei Calancas de Marselha.
 
Lo prefèct de Regien èra lèst d’aprovar, e meme lo Pargue Nacionau dei Calancas aviá donat son acòrd. Mai un còp arribada au ministèri de l’Environament, Segolena Royal aviá contestat leis autorisaciens.

Fau dire que d’industrias, ne’n rèsta gaire en Provença, e qu’Altéo fabrica tota una tiera de produchs d’alumini, per lo pan, lei dentifrici, eca. Fa travalhar 400 emplegats, am’ una sota tractança que ne’n emplega autant.

« Segur que n’avèm besonh d’aquela usina, e, finalament lo dorsier sembla pas dire que la pollucien siegue grèva » sostèn Janòt Menfi, un dei principaus ajonchs de Rogier Mei, lo premier cònsol de Gardana, tot bèu just reelegit.
 
« Es pasmens pas ren ! » solinha de son costat Jan Reynaud.

Per aqueu militant ecologista fòrça coneissut dins lo relarg d’Aubanha a Marselha ; « si trata de 12,5 tonas de produchs quimiques : nitrates, sòudas, clorures amé tres mila tonas de metaus. Sensa  parlar de la radiòactivitat de 750 Bq/litre que caminon caminan a travès de la cadena alimentàri alimentària jusqu’a vòstrei sietas ». 
 
Lo dorsier de l’enquista, per l’essenciau, es una tiera de dorsiers alestits per la societat Altéo.

Aquela entrepresa demanda la prolongacien.

Es lo biais de faire admenistratiu, mai la contradiccien es tota pichona am’aquela mena d’enquista.

Ansin Altéo pòu assegurar que « lei remandadís auràn pas d’efèct significatiu sus leis activitats de pesca professionala coma de lesers, sus la basa d’un « estat dau mitan » qu’a fach.
 
D’autreis entitats, coma l’Ifremer, an pasmens fach sacher que la cadena alimentària de la mar serà pertocada per lei produchs remandats per Altéo ‘mé sei fangas rojas. « En particulier lo metilmercure, qu’es pas parier que lo mercure organique ». Dison que, fin qu’ara, lei peis de la riba de mar ne’n an pas tant coma aquelei dau larg en Mediterranèa.
 
Altéo raca a la mar cinquanta miliens de tonas d’aquelei fangas rojas despuei 1966, e maugrat d’esfòrç tecnics – pagats premier per l’Estat – per lei redusir, ne’n remandarà encara de miliens dins lei quinge ans a venir.
 
E se leis alternativas mancan pas, s’agís en generau de tractar mai lei residús avans que de lei mandar a la mar. Se’n tròba pas una per evitar aqueu desbocat que fa daumaja au mitan maritime.