Aqueu galobet-tamborin que colora tant de musicas

Archemia es una formacien que pòu evoluir entre tres e cinc musicaires amé la cantairitz Maria-Jòusé Bernard, votz de sopranò entre seda e velós . Amé galobets tamborins en preséncia dau pianò e dau violoncèla, Archemia s’es facha un’especialitat dau grand escart, entre un repertòri dau siècle dei lutz e una bèla atracien per la creacien.
 
Ne’n pòdon testimoniar lei composiciens de son mèstre Jan-Baptista Giai. E dissabte, dins una bòna sala dau Conservatòri d’Ais, lo public afogat d’aquela setmana dau Festivau dau Tamborin a poscut se’n regalar ‘mé de tèxtes de Mas-Felip Delavouët, fieu conductor dau programa.
 
A l’escota d’aquelei tròç que podrián bèn figurar dins un programa dediat a Canteloube, per exemple, se diam que manca quauqua ren a la musica provençala : un corpus de lieder que podriá conquistar un public de melomanes mai acostumats a l’operà. « Lei sonoritats de la lenga s’i prestan tant bèn coma leis autrei lengas romanas » reconeis lo compositor sestian.

Frederic Soulié aviá prestat sa votz e son temps per presentar aqueu repertòri de musica de chambra qu’ameritariá d’èstre mai coneissut au disc.

Aqueu polit ensems lo fai dejà mai conéisser sus lo pontin dei salas am’aquel espectacle « Solèu après solèu ».

Illustra bèn aquí la fraseta de Delavouët, que disiá : « existe pas d’autre biais per comprene lo Monde que de’n possedir un tròç ».
 
Mai que d’un se dirà que, justament, possedir, es bèn conéisser, qu’aquò’s bèn diferent d’aver la proprietat… Archemia possèda tant la musica de creacien coma l’òbra dau poèta de Grans.

Bèn diferenta èra la tòca de Cortesia, qu’assegurava la segonda partida d’aqueu concèrt faròt dau Festivau dau Tamborin, qu’es son trentenc anivèrsari.
 
Cortesia son dos guitaristas, am’un cantaire a la bassa, e un percussionista galobet-tamborin, qu’electrisan un repertòri que deu premier ai trobadors de l’edat mejan. Es bèn d’occitan, e pas totjorn provençau que cantan fòrça bèn dins aqueleis adaptaciens rockn’roll, maugrat qu’au public parlan que de « provençau ».
 
Aquelei « trobadors d’uei » coma se dison, te fan una revirada musicala totala dau Se Cante. Perqué non ? E sa musica, mai que d’un còp sorna, pren segur de colors gràcias au galobet.
 
Aqueu galobet-tamborin que serà lo jonhent de mai que d’una forma de musica dins aquela vesprada bèn capitada.

Tous nos vifs remerciements au photographe professionnel Philippe Nou , pour la qualité de ses images, gracieusement mises à notre disposition. contact ici . article en provençal maritime avec les suggestions d'Alan Barthélemy.