Michaël Dian : « L’activitat culturala es un estructurant dels territòris »

Vòstre festenau en montanha es luench dels centres urbans. Fai largament recors als contrats d’intermiténcia ? 
La màger part dels artistes qu’engatjam sus una sason son intermitents. Precisam que l'intermiténcia es ges un estatut, mas una modalitat de l'indemnizacion chaumatge especifica als artistas e tecnicians. 
  
Quora un musician dona un concèrt au festenau de Chalhòu, signa, per la soleta jornaa de sa performància, un contract a duraa determinaa « dich d'usatge ». Dins un quite mes, aurè d'autres emplegaires, sarè salariat dau temps d’un o plusiors jorns consecutius e conoisserè tanben de jorns chaumats. 
  
Es a aquesta discontinuitat de l'emplec - que significa pas discontinuitat dau trabau, perqué un artista repèta, estúdia, se forma... - que respònd lo sistèma de l'intermiténcia. 

Las manifestacions culturalas talas que lo Festenau de Chalhòu poirián se far sensa ajuas publicas ? 
Avèm evidentament de besonh d’ajuas publicas, que son una part essenciala dau budget de nòstras accions. Mas lo monde s’estona que d'autres sectors de l'economia francesa en benefician, sensa totjorn portar la mema valor ajustaa ?
  
Sabètz per exemple, que la contribucion de la cultura au PIB de nòstre país es set còps superiora a aquesta de l'industria automobila ? Es envisatjat de plus subvencionar l'agricultura ? 
  
En veritat, nombre d’estructuras culturalas respòndon a de missions de servici public, d'amainatjament e d’estructuracion culturala dels territòris. 
  
En mai d’èstre una condicion indispensabla a la vitalitat e au desvelopament economics, la cultura relèva d'una exigéncia democratica, a fortiori dins de regions aluenchaas de l'oferta culturala, e, en França, la poténcia publica a totjorn considerat que deviá intervenir per sostenir e acompanhar las evolucions d’aquesto sector. 

Avètz debutat en proposant de concèrts que las gents donavan çò que volián. 
Ben de grands festenaus son la frucha d'iniciativas individualas. Portats per lo desir, las chausas se professionalizan pauc a chaa pauc, una fes la fisància dau public e dels institucions aquesias, que desaparèisson se n'i pervènon pas. 
  
Las primieras annaas, lo festenau de Chalhòu èra organizat quasi sensa argent, per un desenau de musicians, que beucòp, èra intermitents, poián decidir de consacrar, benevolentament, un pauc de lor temps per sostenir una iniciativa començanta, dins una pechòta comuna das Autas Alps que ren predispausava a la musica. 
  
Quasi vint ans mai tardi, lo festenau de Chalhòu es devengut una das manifestacions las mai emblematicas dau territòri, que valoriza pròche d'un public vengut de la França entiera. 
  
En se desvelopar, lo festenau de Chalhòu a qualificat culturalament lo territòri e li a ofèrt una visibilitat dins les mèdias nacionaus. 

Les contracts d’intermitents son sovent utilizats en plaça d’una prepausicion de contract duraís. Tròp d’intermiténcia tuariá l’intermiténcia au finau ? 
Tot sistèma genèra sos abuses, còntra les quaus chau luchar. Mas seriosament, se pensar de suprimir l'Assegurància Malautiá perqué d’unos abusan dels arrests de trabau ? 
  
Son eissubliats les beneficis considerables d’aquela flexi-securitat - perqué l'intermiténcia es pas autra chausa - per la vitalitat culturala de nòstre país ? 
  
Senon, les meians e las aisinas de contraròtle existon. Chau que sièion utilizats, e notament, dins lo sector audiovisuau e la television que ne’n aprofiechan indegüament e en abusan sistemicament... 

Coma organizator, crenhètz pas l’anullacion de vòstre festenau dins aquela situacion ? 
A la velha d'una reconoisséncia institucionala (amb un agradament « agrément ») qu’es anonciaa, la màger part dels organisators son inquiets mas subretot tristes e sovent acipats : perqué pas aver pres lo temps d'ausir les premiers interessats que, despuèi 10 ans, e amb lo supòrt dels parlementaris de totas tendéncias politicas, qu’an trabalhat amb una rigor granda sus una autra reforma, mai equilibraa, mai justa. 
  
Les acòrdis contestats an ren tengut còmpte de lors proposicions, que foguèron manco estudiaas, signaas per les sindicats non majoritaris dins la profession... L’indignacion e la colèra dels intermitents es justificaa. 
  
Mas aquesto moviment sociau es pas corporatista perqué denóncia tant lo sòrt fach als interimaris e als chaumaires non indemnizats. 
  
Çò qu’es en juec, es la securizacion dels percorses professionaus dins un contèxt marcat per la precaritat, qu’es luench de concernar que les artistas e tecnicians. 80% dels contracts signats actualament dins nòstre país son de contracts precaris. 
  
Senon, lo mot d'òrdre dels intermitents es ben clar : çò que defendèm, lo defendèm per tots.