Lo vaccin ARNm que tòca a l’ADN e fabrica de copia dau virús au dintre dau còs

Lei mòts que seguisson pretendràn pas respòndre ai polemicas subre leis « antivax », « vaccins genetics » ò « antipass » mai assajar, a costat d’arguments foscs emplegats per afortir una posicion ò l’ autra d’anar espichar lei fònts deis arguments.

Lei vaccins developats entre lo siècle XVIIIen e lo siècle XXen emplegon un procès naturau adobat per millions d’annadas de seleccion naturala. Ansin Jenner inventèt la primièra vaccinacion, tan vau dire una exposicion volontària dins de condicions ges dangeirosas a tot ò una partida de l’agent infecciós (dins nòstre cas, un virus).

Seguissèron tres generacions de vaccins : la premièra de vaccins embé d’agents infecciós atenuats (pas mai capables d’infectar mai reconeissuts pasmens per lo sistèma inmunitari que comença de leis combatre) ; puei la segonda embé solament de tròç de l’agent infecciós e, fin finala, la tresena, lei vaccins genetics, onte nòstrei cellulas devon fargar aquestei tròç d’agent infecciós (lo vertadier vaccin).

Lei dos primiers an una accion naturala qu’es ges diferenta a l’inoculacion de l’agent patogèn levat que pòdon pas causar la malautia. Seràn reconeissuts per lo sistema inmunitari que lucharà contra l’agent infecciós lèu-lèu e ben fach e alestirà la produccion d’un anticòs (una proteïna que si pegarà à l’agent infecciós e lo laissarà pas atacar lei cellulas). Si pòu reprochar lo biais que lo vaccin siegue porgit (l’adjuviant per exemple) mai d’un ponch de vista dau sistèma inmunitari li a ren que contràrie lo biais naturau de faire de l’organisme, dei cellulas ò dau sistema inmunitari. Se considerèm lo dangier dei malautias prevengudas èmb aquestei vaccins, semblon tras que vitaus.

Contra lo Covid-Sars-19 li a de tau vaccins, qu’an ges de rason d’intrar dins quentei polemicas que sieguen e, subretot, lei polemicas contra lei vaccins genetics (embé d’ARNm).

Aquéstei donc son fach emb un ARN messagier (ARNm) qu’es una de transcripcion sota fòrma de molecula d’ARN d’una còpia d’un tròç d’ADN que demòra dins lo nuclèu de la cellula. D’autrei menas d’ARN (ARNt e ARNr) lo legiràn e, seguissen seis intruccions, fargarán la proteïnas (aqui, una proteïna dau virus).

Aquesta tecnica permet una produccion pus aisada e pus massiva de dòsis. Aquò es un dei principaus avantages. Mai, au contrari dei vaccins de segonda generacion, existisson de detractors dedins l’encastre scientific, e entre elei, lo professor Montagnier, Prèmi Nobel de Medicina.

Au contrari dei vaccins de segonda generacion, aquestei agiràn pas solament subre lo sistèma inmunitari mai subre de cellulas onte tombarà l’ARNm, a l’asard, e aquò emplega pas lo meme biais naturau de faire.

La question de l’integracion de l’ARNm dins l’ADN e de provocar una mena de mutacion genetica es pas pron fòrta e pas au centre deis enjòcs scientifics en discussion.

Per contre çò que provoca de discussion es subretot la question de l’asard. Lei cellulas de l’organisme son especializadas e se son fonccionament partís dau meme principe, son biais de viure e de faire es diferent. Una proteïna que dèu èstre exportada (coma la proteïna virala per èstre porgida ai cellulas inmunitàris) es sintetizada dins un organet de la cellula sonat « Reticulum Endoplasmic ». Aqueste Reticulum a subretot coma fonccion d’exportar justament de proteïnas dins lo cas d’una cellula secretriça mai, dins lo cas d’una cellula musculara, tanben de regular la concentracion en calci (lo Reticulum es alara sonat «Sarcoplasma » ). Aquò vòu pas dire qu’un vaccin genetic siegue pas bòn, mai pasmens qu’engendre de questions fòrça mai complexas subre son biais de faire qu’un simple vaccin de segonda generacion.

Tot aquò bensai per dire que dobtar dei vaccins genetics es pas la mema causa que dobtar dei vaccins de segonda generacion (qu’es alara una vertadiera posicion « antivaccin ») e que bensai si pòu entendre, justificats ò ges, lei dobtes e laissar chascun libre causir l’un ò l’autre.