Gerard Bourgeat leva l’ ancra

Gerard Bourgeat nos a quitat  vaquí una setmana. L’acordeonista e guitarista de la Fonfònha restava ai Mielas, pròche d’Ais-de-Provença, e èra engatjat au Partit Occitan. Se disiá « Parisenc davalat en Occitania ». Marin, passava de temps a alestir son batèu, e a escriure l’istòria dei marins de Provença, qu’èra son projèct.
 
Fa pauc, au mes d’octòbre encara, l’aviam vist a z-Ais, dins una jornada consacrada ai Ròms. Li fasiá pena de vèire la paurilha dau monde escobada coma de poussa. Mai l’empachava pas d’agachar la societat am’un umor tant corrosiu coma discrèt.
 
Sa Fonfònha, que virèt de balèti en passa-carrieras amé Joèu Heaulme e d’autrei musicians coma Aimelina Recours, Jan Loís Azzani, e Beneset Gatschiné, decedat acidentalament fa mai de vint ans, èra sus lo pontin despuei la fin deis annadas 70 (n’i a d’autrei, vius o non, que ne’n farem la tiera totara dins un article de venir), aviá enregistrat per lo CD « Dançar au Païs ». L’estiu passat aviá encara fa un balèti, per un rescòntre de vièlhs batèus a Sausset (13).
 

Gerard Bourgeat aviá compausat quauquei morsèus, coma la Pòlca dei Milles, l’Escòticha de Rio, la Valsa de Pòrt-de-Boc, o l’Escòticha « La Curieuse ». « Li agradava particularament la Còntradansa de la Val Varaita, leis èrs de la targa, o la « Cançon dau Mossi », que nos ditz Aimelina.
 
Aqueu dimenche 2 de decembre 2012 a 11 oras, aquelei que vòlon, podràn li dire au revèire alentorn d’una botelha que serà gitada a la mar, ai Godas, de l’autre caire de Marselha. De cants occitans accompanharàn aqueu trobador marin que sarpa l’ ancra per lo darrier còp.