« Espanha : lèis anti-terroristas còntra independentistas »

Una causa espanta amé lo procès esperat dei nòu prevenguts catalans, es que  tanben lo govèrn e una formacien d’extrèma drecha pòdon reclamar de penas.
 
Se trata ben d’una particularitat de la procedura penala espanhòla que, au còntra de la francesa, resèrva pas lo monopòli de l’accien penala e deis enseguidas au solet ministèri public. Am’aquelei van la chausida deis enseguidas e dei penas.

Ailà, la lèi balha l’accien penala au Ministèri Public au nom de l’Estat. Mai existís tanben una acusacien populària (que vengue d’una persona fisica coma morala) que pòu intentar una accien penala. Exista tanben una acusacien populària, quand lo delicte pòu afectar una persona en particulier, sensa que siegue tocat l’interès public.

Es que la Constitucien espanhòla prevei un drech de participacien dei ciutadans a l’admenistracien de la Justícia ; adonc es pas necite d’èstre greujat o ofensat pèr lo delicte per exercir aqueu drech quand de monde es enseguit pèr un delicte public.

Ansin de la possibilitat dubèrta ai personas ofensadas o greujadas per lo delicte d’exercir una accien penala, independentament de l’accien dau Ministèri public.

Am’aquelei procès, s’agís de delictes publics, e lo Ministèri public a lo dever d’intentar una accien penala, mai l’acusator particulier o populàri pòu pereu va faire. Es dins aqueu quadre que VOX, un partit d’extrèma drecha, va fa, dau moment qu’a pagat una caucien. Ansin pòu enseguir pèr de penas fòrça mai fòrtas qu’aquelei dau Ministèri public. Fin qu’ara aquela possibilitat siguèt utilizada pèr d’associaciens de defensa dei drechs de l’òme, e pèr de crimis o torturas, o encara pèr de delictes còntra la santat publica o la defensa de l’environament.

Pòdi remarcar qu’aquelei acciens ciutadanas pòdon s’aparentar a de revènges personaus quand son exercits pèr d’oposants politics. En mai d’aquò es una particularitat de foncionament que semèna de confusien, bòrd que vesinaràn mai que d’una demanda d’acusacien diferenta.

En França, pèr astre, se debana pas coma aquò ; lo Ministèri public enseguís solet sus la basa de tèxtes de lèi qu’eu pensa se raportar ai fachs. Segur que leis avocats au nòstre pòdon contestar leis enseguidas e lei tèxtes que fondan l’enseguida, mai n’i aurà qu’una unica. Dins lo procès espanhòu n’i aurà mai que d’una.

Entre lei repròchis dau Ministèri public li a lo flaquitge supausat dei reacciens policieras. Repròchan au Major de la Policia Autonomica e a son Intendenta d’èstre estats tròp feblàs pèr reagir an una manifestacien que blocava un bastiment public, coma d’aver evitat d’intervenir amé violéncia per empachar lo referendom dau premier d’octòbre de 2017. Seriá un delicte fondat en drech espanhòu ? E en drech francés ?
 
Lo Major dei Mossos (literalament «  lei dròlles  »), la policia autonomica, a totjorn dich qu’aviá obeit ais òrdres e assajat d’empachar la tenguda deis elecciens. Mai a refusat d’emplegar la violéncia acarat a d’elegeires tranquils e pacifics.

Aqueu biais respècta lei tèxtes internacionaus qu’enebisson ais Estats d’emplegar la fòrça publica e d’usar de violéncia sus sei pòples Respècta tanben lei règlas deontologicas de la polícia, que sa doctrina es que la fòrça deu èstre emplegada d’un biais just e proporcionat ai violéncias provocadas pèr lei manifestants. Coma li a agut deguna violéncia, la respòsta podiá pas èstre violenta. A ieu me sembla adaptat.

Ce que vòu sancionar l’Espanha, es la manca de zèl dau Major Trapero. A refusat d’obeir ais òrdres dei fonccionaris espanhòus, bòrd qu’èra lo capolier de la polícia de la Generalitat. Mai coma aquela polícia deu pasmens obeir ais autoritats espanhòlas, li aviá aquí conflict d’interès entre sei patrons de la Generalitat, organisant un referendom enebit par l’Espanha, e leis autoritats espanhòlas que volián empachar son debanament. Adonc una question espinosa !

Jordi Cuixart, un dei principaus acusats, eu es acusat de « rebelien » - 30 ans de preson – perqué a dich, en public : « no passaràn ! », que remanda au vocabulari guerrier de 1936. Paraula publica es ti violéncia ?
 
Non, maugrat qu’en drech francés existisse lo delicte d’apologia dau terrorisme, ben utilizat pèr lei jutges, quora lei paraulas son violentas. Mai la « Rebellion » qu’èra repròchada (despuei l’acusacien d’Estat a chanjat) ais elegits catalans empresonats, existís pas en França. E pas mai en Belgica. En drech espanhòu s’agís d’una oposicien manifestada a l’autoritat, am’usatge de la violéncia.

En França, quora lo prevengut a pas de casier judiciari, lei penas prononciadas per apologia dau terrorisme son puslèu baissas : preson amé sursis o de penas agençadas. Lo Parquet fa la diferéncia entre paraulas e la personalitat d’aqueu que lei prononcia. Sotalinhan que pèr aquelei delictes, una expertisa judiciària sempre es demandada pèr lo jutge.
 
En 2018 en Euròpa, la raretat d’aqueu tipe de situacien nos la fa veire coma extravaganta.

Òc ! dins un contèxte de lucha eficaça còntra lo terrorisme, leis Europencs adaptan son còdi penau. L’espanhòu va siguèt en 2014. Mai leis articles modificats va son pas estats pèr luchar còntra lo terrorisme, mai còntra l’independéncia de la Catalonha.

En França, la crida au terrorisme sus internet, en nom de l’Islam, es visada per lo còdi penau, tanben quora d’amenaças son dichas ai policiers. Mai en Espanha, basta d’apelar lei ciutadans a s’acampar  pèr l’independéncia per èstre citats en justícia. La logica es evidenta ; la justícia espanhòla considèra lei Catalans coma s’erián d’intégristas islamistas.