Era l’ultím minaire d’Auta Provença

« Mon grand, Antonin, qu’ai pas coneissut, es mòrt dins la mina, amé sièis autrei camaradas, l’onge de janvier de 1930… Mai o mens chasque an li aviá un minaire que morèt,  au trabalh, l’i retrobarètz aquí, am’un nom italian, polonés, o provençau ».

Stephen Parraud es lo president de L’œuvre au Noir.

Aquela associacion fa mestier de gardar druda la memòria de la mina de Sant-Maime, en Auta Provença.

A presentat, lo premier de mai, un libre que Pèire Bonnet consacra a l’ultím minaire.
 
« Es un omenatge a Pèire Nucho, orfanèu de paire, que li aviá enlevat la mina en 1933 » racònta l’autor, collectaire de tria de la memòria obriera d’Auta Provença.

« Una vòtz s’es amorçada , l’ultima que nos parlèsse d’aqueu monde ».
 
 

Pasmens , maugrat qu’aguèsse barrat sei pòrtas en 1949, la Mina, pron d’aquelei minaires son restats au país, coma, encara una fes, pòu nos lo dire aqueu cementèri.

Lei tombèus l'i son entretentguts per lei generacions següentas. Seissanta uech ans après, sei gents gardan sempre vius lo sovenir e lei valors que podiá dire ansin Pèire Nucho : « la vida viscuda que per tu sèrve de ren ».
 
La mina d’Auta Provença produsiá un linhite de qualitat mediòcra, amé fòrça sofre, de la muma vena qu’aqueu de Gardana. L’usina quimica de Sant-Auban, a trenta kms, ne’n crompava, coma de lotjaments manosquins.

Mai quand lei principaus mercats siguèron perduts, la mina barrava sei pòrtas. 280 personas l’i trabalhavan alòr, en 1949.
 
A donat un perfil particulier a la comuna de Saint-Maime, onte lo monde obrier votava comunista, au còntra de totei lei vilatges alentorn.

Pèire Nucho siguèt premier cònsol entre 1957 e 74, seguit per Ives Aiguier, eu fins qu’en 2008, e present a la presentacion dau libre omenatge.
 
Mine du Bois d’Asson – la dernière voix (hommage à Pierre Nucho) Pèire Bonnet ; ed., l’œuvre au noir. 73p. ill. 10€.