Un chaple niçard que fai chifrar


NICA. Nous étions partis dans l’idée de nous assurer que les occitanistes niçois et leurs familles étaient saufs. Mais eux, sous le choc, ont voulu pourtant évoquer une situation qui, même à chaud, mérite d’être analysée. Derrière les attentats, il y a une stratégie, celle du cloisonnement communautaire, de la frontière sociétale. Il y aura demain ceux qui veulent une société de convivéncia, et ceux qui jouent l’élévation de frontières.



Joan-Pèire Spies : "de que chifrar ?" (photo MN)
Per aquélei qu’avèm poscut tocar esto matin, degun occitanista que coneissem siguèt nafrat dins l’atemptat de Niça, la nuèch dau 14 de julhet. Degun tampauc que se ditz pas pertocat pasmens, « dins una vila qu’es restada una mena de vilatge, dont cadun conoisse cadun » que nos ditz Jan-Pèire Spies, de l’IEO 06.  E d’ajustar : « per lo moment, segur, siam sus lo cuu. Deman caurà chifrar cen que tot aquò nos di sus la societat ».

De son costat, lo grope dau Corrou de Bèrra a anulat son concèrt de La Ròca de Provença, lo 15 de julhet. "Siam de dòu!" ditz lo comunicat.
 
Lo camion fòl que s’es ronçat sus la fola niçarda au moment de la fèsta dau 14 de julhet, a massacrat 85 malurós, e mai a nafrat  d’un biais grèu de desenas de pàurei gents vengudas per se divertir.
 
Demieg lo monde acampat per festejar, la filha adolescenta d’Ana-Maria, professora d’òc que rèsta a cinc minutas de la Passejada deis Anglés, onte s’es debanat lo masèu.
 
« Nautres eravam las, alora avèm causit de pas sortir, vist que lo conoissèm ja ben, lo fuèc d’artifici. La filha, ela, li es anada. Que paur qu’avèm auguda ! Avèm poscut la recuperar solament a tres oras dau matin. » Quand lo camion a passat, la joineta s’es refugiada dins l’apartament d’amics. Mai lei policiers que restancavan tot lo quartier, entrepachèron tot contacte fisic amé lo monde dau defòra.

Estat d'urgènci e mau prefond

Niça de nuech (photo MN)
« Sabiavam qu’eravam una cibla, ma après l’Eurò de Fotbal, pensavi que lo dangier s’èra un pauc aluenchat » ditz Ana-Maria, que se demanda se lo Municipi, qu’enebisse la construccien d’una mosquèa a Niça, a pas atrivat l’atencien dei jiadistas sus sa vila.
 
Dins la matinada, lei servicis de Crestian Estrosi, « Premier cònsol, meme quora l’es plus, un pauc coma Poutine en Russia fa quaucu ans » sotalinha una autra militanta d’òc, a fach conéisser un comunicat mandat au president Hollande, la velha dau chaple. Una bèla oportunitat comunicacionala.
 
Li legissèm que demanda de mejans per una polícia alassada per de mes e de mes d’Estat d’Urgéncia. E que s’agisse ara de donar de mejans consequents ai polícias municipalas tambèn, que, per lo president de la Regien Provença, dévon « poder faire de contraròtles d’identitat e beneficiar dei memes materiaus que lu sieus collegas de la Polícia Nacionala » mé la tòca d’ajudar aquelu collegas. Li reclama tambèn l’anonimat complet per tot policier.
 
Segur qu’ara l’estat d’urgéncia, que se deviá acabar a la fin de julhet, serà perseguit. Es de se demandar s’aquélei datas de fin d’Estat d’Urgéncia son pas una amira dins la tactica chapladissa dei terroristas.

Es de Niça que lei jadistas parton lo mai per la Siria

Frontièras societalas en causa ? (photo MN)
Mai lo mau es mai prefond, ditz Laurenç Revèst, eu tambèn professor d’òc. « Aquí siam lo cuu de França, l’ultim luèc qu’es devengut francés. Alora lo monde podia pensar qu’au nòstre seriavam oblidats dei jiadistas. Aquò èra oblidar qu’es de Niça que son partits en Siria lo mai de jiadistas en França ».
 
Eu qu’es estat escolan au quartier de l’Arenas, onte se costejàvon paurilha maugrabina e pichons borgés europeus tre la Guèrra dau Gòlfe, a vist « li promieri manifestacions que mostràvan que lo monde s’asseparàvan per dau bòn. Una frontièra s’es dreiçada plan planin entre aquela paurilha e lo monde dei afaires dau quartier chanut de l’Arenas, mé lu sieus gratacèus, vesibles dei carrièras de dont pòdes pas aprochar aqueu monde cochós. »
 
Dau terrorista chaplaire, segur que pas grand monde se demandarà sei rasons. Que lo diable l’empòrte ! Mai coma entrepachar que fague d’emules ? « Un joine que ve tot aqueu monde que porrà pas aprochar, pi que desvolopa lo sentiment d’injustícia, lo podèm pensar, es un disciple potenciau. Es m’aquò que cau chifrar l’avenir ».
 
Mai coma faire nàisser la convivéncia se l’Estat d’Urgéncia restanca l’enveja de faire fèsta ? L’atemptat seriá arribat lo mes passat, li auriá mume pas agut a Niça la Santo Estello dóu Felibrige. E segur que chascun davant sa TV au sieu, farà encara lei bèus jorns de l’enveja d’asseparar lo monde, qu’acampa tant lei jiadistas coma una certana borgesia francesa e sei bailes.

Vendredi 15 Juillet 2016
Michel Neumuller