Un Marselhés saupriá pas sauvar lei Francés dau Covid 19 !

La deputada marselhesa Valérie Boyer s’es entornada a l’ostau, e va ben, mercé… Va ditz sus son facebook. Infectada dau covid 19 a reçauput de chloroquina associada an un antibiotic, segon lei preconisaciens dau professor Didier Raoult. Tanben aièr dissabte lo cònse de Niça, Crestian Estrosi podiá anonciar que lo CHU de sa ciutat ne’n recebriá lèu. E sus lei malhums sociaus, la polemica enrabia mai que d’un metge. “Perqué me ne’n donan pas?” se desespèra Rob, sus lo malhum sociau. A Paris sembla que lo meme medicament siegue pas eficaç alòr que l’es a Marselha… Onte lo professor Raoult baileja una còla de 800 personaus medicaus e de recèrca per la santat. Despuei Paris una autra infectiològa, Parisenca aquela, sosten que la chloroquine es unicament per lei cas desesperats. Cridadissa imediata sus la tela ! “un governament d’incapables que laissa morir lei Francés !” - “es un reglament de còmptes politic de la part de nòstrei liders còntra lo professor Raoult, au mesprés de nòstrei vidas !” - “son problèma es qu’es un Marselhés… ren de bòn pòu sortir que de Paris, siam en França, qué !”

Òc! li auriá un biais de sonhar lo monde infectat per lo coronavirus, am’ un medicament còntra lo paludisme, la chloroquina, sus lo mercat despuei leis annadas 1940, ara liure de drechs que chascun podriá produrrre per pas car, en associacien am’un antibiotic, l’azithromycine, podriá baissar la carga virala de vint a sièis jorns. Mai l’Estat, o puslèu lo consèu scientific de l’Estat fa la cambeta au professor marselhés, maugrat que siágue una somitat mondiala.

Divèndres, a l’ajuda arribava Jean-Dominique Michel, eu antropològue de la santat, tanben un scientific reconeissut dins lo monde entier.

E aqueu critica l’estrategia dau governament francés (qu’es tanben aquela de l’espanhòu), de confinar, d’estaponar seissanta sièis miliens de Francés, en luòga de diagnosticar lei malauts e de lei confinar elei solets, per lei sonhar e evitar la trombòsi dau personau medicau.

Segur, l’estrategia “militari” dau president Macron a d’avantatges… politics. Aparèis coma “gaullian” am’una retorica guerriera per unir lo monde darrier son nom. Un discors que lo pòu faire remontar dins lo baromètre d’opinion.

Amb aquò pòu distribuir lei ròtles, scientifics tanben, au desavantagi dei Marselhés. Lo professor Raoult, ja citat aquí, un enfectiològue iper coneissut, a vist sei recèrcas e chiframents tenguts per ren. Pèr se faire entendre a fa una explicacien sus la cadena YouTube. Despuei totei ne’n parlan, ce qu’encanha lei consèus scientifics d’Emmanuel Macron, totei creissuts a l’ombra de la Torre Eiffel. Ja li a un mes lo professor Raoult aviá avisat lo governament que sei collègas Chinés avian ja trobat un medicament eficaç, e liure de tot brevet, adonc de produrre massivament. A pena vènon d’autorisar un estudi en doble-bòrni, mai a Lille, sabèm jamai, de còps que tricharián lei scientifics marselhés.

Es una istòria fòrça anciana, aquela de la denigracien dei Marselhés saberuts. Ja Pytheas ne’n patissiá quatre siecles avans JC, que degun voliá crèire sa relacien de viatge fins qu’a la banquisa ! Meme per una simpla seria televisuala, per que siegue vista seriosament, ne’n escafan totei leis accents maugrat que siegue supausada marselhesa, Plus belle la vie.

Mai l’actituda francesa s’arrèsta pas a la denigracien dau Sud, que lei Chinés elei tanben serián pas en capacitat de trobar de soluciens. Es una causa tanben que li perdonan pas au professor Raoult, d’aver seguit lei trabalhs de sei collègas chinés. Elei, puslèu que de cercar un vaccin per dins tres ans, an pescat dins la farmacopèa coneissuda ce que podiá garir dau covid19… e an trobat la chloroquina. Raoult leis a pas minorats, alòr que de Paris aqueu monde despassat podiá pas imaginar que la solucien fabrica pas un prèmi Nobel.

Jean-Dominique Michel sotalinha pereu, dins sa defensa dau prof. Raoult, coma nòstre sistèma de santat publica ara s’es desvalabrat. L’Estat liberau isòla tot lo monde, rompe la relacien sociala, d’un biais escondut accèpta l’eugenisme rampant e organisa una panica economica que quauqueis uns deman ne’n profiecharàn, pèr faire man bassa sus lei sectors a bèleis espèrs de beneficis. La realitat es que despuei quasi trenta ans, la politica publica de santat es en penda davalanta. La penuria de masquetas, indispensablas au mens per lei professionaus dau temps de l’epidemia nos va ditz pron, e l’empaurament deis unitats de tractament respiratòri tot parier.

Esperem, esperem, la realitat d’una ondassa de malauts comença de faire bolegar lei linhas. Podèm suggerir de mudar lo professor Raoult a Lion, o Paris. Ansin l’establishment parisenc podrà li faire fisança, per fin, e lei Francés podràn èstre enfin sonhats correctament… E profiechar de la prima, defòra.