Lo divendres Cédric Herrou, lo diluns d’après Pèire-Alan Manonni…L’azard dau cartabèu judiciari empacha lo monde d’oblidar qu’en Provença, ajudar de pàurei gents dei pès en sang, quasi mòrts dau freg e d’escagassament, es punit per la Lèi.
Davant la Cort d’Apèu d’Ais, una cinquantena d’afogats son venguts, diluns, amé de pancartas que díson que « la solidaritat es pas un delicte ». Pasmens es amé de dificultat que podrètz arrancar quàuquei paraulas ai manifestaires, que pàssan fòrça temps a palabrar per saupre se siatz jornalista « dau sistèma », avant que de jutjar que vòstre mèdia es ben tròp pichon per li acordar atencien.
Au dintre de la Cort, que l’intrada es aparada per cinc o sièis policiers, ajudats d’autres que rèstan a l’ombra dins lei veituras, Pèire-Alan Manonni espèra son torn despièi la debuta de l’après-dinnar.
Aquel ensenhaire-cercaire de l’Universitat de Niça-Sofia-Antipòlis, es acusat d’aver transportat quatra dònas eritreanas. « Quand leis ai vistas, li aviá pus d’autra causida possibla : èron cremadas, amé de rompeduras, e escagassadas » aviá dich lo prevengut, relaxat en premiera instança per lo Tribunau de Niça en novembre passat.
Mai coma per Herrou, lo procuror de la Republica s’es achinit e lo remanda en apèu onte es demandat a la Cort de lo condemnar a tres mes amé sosta. Per lo ministèri public, la Cort lo deu condemnar per la rason que « lo risc de reïterar es fòrça important ».
Manonni pasmens siguèt culhit per lei gendarmas au premier pagatge autorotier après l’Itàlia. Un amator qu’aviá pas agut consciença qu’una briga de clandestinitat èra necita en França per ajudar lei pàurei gents.
Mai segur que de relaxar aquélei justs metriá la societat dins la tòca de reconéisser que de secorir lei mai fèbles, seriá uman dins una societat umana. Li siam pas encara.
Lo jutjament es en deliberat.
Davant la Cort d’Apèu d’Ais, una cinquantena d’afogats son venguts, diluns, amé de pancartas que díson que « la solidaritat es pas un delicte ». Pasmens es amé de dificultat que podrètz arrancar quàuquei paraulas ai manifestaires, que pàssan fòrça temps a palabrar per saupre se siatz jornalista « dau sistèma », avant que de jutjar que vòstre mèdia es ben tròp pichon per li acordar atencien.
Au dintre de la Cort, que l’intrada es aparada per cinc o sièis policiers, ajudats d’autres que rèstan a l’ombra dins lei veituras, Pèire-Alan Manonni espèra son torn despièi la debuta de l’après-dinnar.
Aquel ensenhaire-cercaire de l’Universitat de Niça-Sofia-Antipòlis, es acusat d’aver transportat quatra dònas eritreanas. « Quand leis ai vistas, li aviá pus d’autra causida possibla : èron cremadas, amé de rompeduras, e escagassadas » aviá dich lo prevengut, relaxat en premiera instança per lo Tribunau de Niça en novembre passat.
Mai coma per Herrou, lo procuror de la Republica s’es achinit e lo remanda en apèu onte es demandat a la Cort de lo condemnar a tres mes amé sosta. Per lo ministèri public, la Cort lo deu condemnar per la rason que « lo risc de reïterar es fòrça important ».
Manonni pasmens siguèt culhit per lei gendarmas au premier pagatge autorotier après l’Itàlia. Un amator qu’aviá pas agut consciença qu’una briga de clandestinitat èra necita en França per ajudar lei pàurei gents.
Mai segur que de relaxar aquélei justs metriá la societat dins la tòca de reconéisser que de secorir lei mai fèbles, seriá uman dins una societat umana. Li siam pas encara.
Lo jutjament es en deliberat.