Rodrigo Samico et Miquèu Montanaro, au sein d'un groupe qui prend plaisir à jouer ensemble, à l'issue de quatre jours de Résidence (photo MN)
Quatre jorns de trima acarnada en residéncia a la Ciutat de la Musica de Marselha bastèron per prepausar l’espectacle de tria de Nòva Tròba.
La guitara a set còrdas de Rodrigo Samico, au son clar e grèu, li es per quauqua ren. Lei ritmes dau Pernamboc, mé lei forró (una dansa leugièra de pareus) e frevo ben mai febrós – una dança de carnevaus, aquela – aigan lei composiciens de Gil Aniorte Paz.
Am’Ania Maltinti (Les Dames de la Joliette, En Cò de Bòta) la cantairitz, aqueu a creat fa dos ans lo grope, que cèrca lo vesinatge, e mai l’entrecavaucament dei musicas dau Recife e dei paraulas en occitan, qu’aquélei lei pesca dins la poesia de Robèrt Lafont.
Vos an mes un brave charivarin per la Sant-Michèu am’ un public marselhés fòrça receptiu.
Sus lei flaütas de Miquèu Montanaro, totjorn dins lei bòns plans de musicas de fusien culturala, s’endralhan de musicas ritmadas que sostènon de tèxtes, en generau en occitan e portugués dau Brasiu.
La guitara a set còrdas de Rodrigo Samico, au son clar e grèu, li es per quauqua ren. Lei ritmes dau Pernamboc, mé lei forró (una dansa leugièra de pareus) e frevo ben mai febrós – una dança de carnevaus, aquela – aigan lei composiciens de Gil Aniorte Paz.
Am’Ania Maltinti (Les Dames de la Joliette, En Cò de Bòta) la cantairitz, aqueu a creat fa dos ans lo grope, que cèrca lo vesinatge, e mai l’entrecavaucament dei musicas dau Recife e dei paraulas en occitan, qu’aquélei lei pesca dins la poesia de Robèrt Lafont.
Vos an mes un brave charivarin per la Sant-Michèu am’ un public marselhés fòrça receptiu.
Sus lei flaütas de Miquèu Montanaro, totjorn dins lei bòns plans de musicas de fusien culturala, s’endralhan de musicas ritmadas que sostènon de tèxtes, en generau en occitan e portugués dau Brasiu.
Còla musicala generosa
This browser does not support the video element.
La còla musicala siguèt generosa : « parlarem pas tant, bòrd qu’avèm fòrça musicas a faire entendre ! » avisava Gil Aniorte (Barrio Chino). E de cordurar tota una tièra de musicas a-de-rèng, en generau ritmadas, qu’ameritarián pasmens de n’en dire un pauc mai sus lei chausidas d’aquélei creators.
Levat d’aquélei que son ja aquí citats, li èron Nicòla Marinoni ai percussiens, e François Escojido a l’acordeon. Qu’an ben ajudat lo public a davalar lei bancaus per venir dançar davant lei musicaires.
Levat d’aquélei que son ja aquí citats, li èron Nicòla Marinoni ai percussiens, e François Escojido a l’acordeon. Qu’an ben ajudat lo public a davalar lei bancaus per venir dançar davant lei musicaires.
Ecrit en provençal maritime avec les suggestions lexicales de Reinat Toscano