Fresc o ranci lo verin resta de verin


Voilà que, dans notre démocratie, le pouvoir devient une affaire d'hérédité, et que la population est invitée à l'accepter. Le roman familial des Le Pen se substitue bien facilement aux débats qu'une Provence doit mener pour son avenir.



Qué siam supausats chausir ? Entre lo grand e sa felena ?

Dins aquela mena de soap fulheton per mainatgièra que s’emerda a l’ostau, vaquí que lei media nos convidan a preferir la joina ultra reaccionaria au vielh mega reaccionari, còntra la capolièra de familha, ela reaccionaria moderada.

Ce que fa escòrna a la societat provençala es pas tant que lo cacique frontista siegue egau an’eu quand fa conéisser seis orrors dins un jornau que degun ne’n parla en generau.

Es ben pusleu que totei siam convidats a donar nòstre avejaire, coma la TV  publica l’a fach, dins lei carrièras de Frejus : es que volètz deman un president de Regien faissista ranci, o faissista fresc ? 
 
En principi, e jusqu’a ce que, deman, una populacien qu’a perdut son plan pausat, nos mete sus lo tròne pacalenc aquela familha que pensa que lo poder es un afaire ereditari, siam nautres, lei Provençaus, qu’avem a dire a cu serà confiat lo guidon de la Provença e ce que volem per nòstra societat.
 
Se lei medias, en particulier publics, volián ben cessar de debanar lo tapís roge an’aqueleis enterrademocracia paracasudats, benleu que podriam li pensar mai seriosament, a l’avenir de nòstre país.

Mercredi 15 Avril 2015
Aquò d'Aquí