Francesc Panyella (photo MN)
« Dejà avián vòugut me l’atribuir en 1995, mai li aviáu dich que se lo podián metre au… qu’alòr es un ancian cònsol franquista que m’auriá fa la brassada ! »
Es tras que rara de vèire encanhat Francesc Panyella, mai de se rementar l’afaira li fa escòrna, maugrat que la racònta risolènt.
Lo president dau Ceucle Català de Marsella pasmens, a finalament ben vòugut recebre la medalha de Sant-Jòrdi, a Barcelona, lo 22 d’abriu passat.
Esto còp, èra un democrata que li a donat, la decoracien màger de Catalonha. E fa una bèla diferencia per aqueu joine naissut en 1923, e refugiat à Marselha en 1944, après l’arribada dei Franquistas au sieu.
Francesc Panyella anima e ajuda a l’animacien de la vida culturala catalana a Marsella e en Provença despuei de decenias.
Es tras que rara de vèire encanhat Francesc Panyella, mai de se rementar l’afaira li fa escòrna, maugrat que la racònta risolènt.
Lo president dau Ceucle Català de Marsella pasmens, a finalament ben vòugut recebre la medalha de Sant-Jòrdi, a Barcelona, lo 22 d’abriu passat.
Esto còp, èra un democrata que li a donat, la decoracien màger de Catalonha. E fa una bèla diferencia per aqueu joine naissut en 1923, e refugiat à Marselha en 1944, après l’arribada dei Franquistas au sieu.
Francesc Panyella anima e ajuda a l’animacien de la vida culturala catalana a Marsella e en Provença despuei de decenias.