L'exagòne que viu desvelhat un pantaish d'incoeréncia… dus ans après que la Lei agi fixat l'objectiu de zèro artificializacion neta suu territòri francés, aqueste que pateish un vertadèr ponhastrèr de las parts de totas sòrtas d'amainatjaires, sostienuts per la fòrça publica… qui dens 27 ans es supausada obligar aqueths medishs qu'ajuda actuaument a desboscar, arrasar, destrusir…
L'autorota A69 qui deu religar Tolosa a Castras, qu'es contestada de faiçon virulenta pr'amor de las destruccions de hustas e tèrras agricòlas que provocarà. E la polícia que reprimeish violentament las manifestacions qui cèrcan de'n blocar las òbras. De l'auta part de Ròse qu'es la montanha de Lura, hot-spot de la biodiversitat montanhòla de Provença, qui agusa l'apetit de las societats de produccion electrica ; 700 ectaras de fabricas fotovoltaïcas qu'i deven provocar lo treitin de cassanhas e maquís remarcables, acessant espècias qui, a còps, ne's tròban pas sonque aquí.
Mes qué ditz la lei « climat e resiliéncia », votada en 2021, la futura aplicacion de la quau e sembla esvarjar los amainatjaires, e l'Estat qui'us sostien ? Qu'impausa ua reduccion deu consum d'espacis naturaus per la decennia 2021-2031, puish la cessacion d'aquera artificializacion entà 2050. E un Observatòri de l'artificializacion, creat en 2019 que deu publicar l'estat annau deu consum d'espacis.
Lo calcul de çò qui serà arron autorizat o pas tà la construccion qu'es complicat. Que calerà en efèit aqueras autorizacions que hacin compte deus besonhs locaus, deus esfòrç dejà enterprés per las collectivitats entà evitar l'artificializacion, e deus enjòcs de preservacion de la biodiversitat. Per exemple segon aqueste darrèr critèri los projèctes fotovoltaïcs evocats ne poirén pas estar autorizats.
La lei que preved, entà jutjar d'aqueras situacions, conferéncias regionaus de governament, mes tanben de conciliacion, quan lo desacòrd arriba au parat d'un projècte, d'endom nacionau o quitament europèu.
Aqueras constrentas, las quaus e veden que poiràn estar totun contornejadas, qu’an per amira fin finau a tornar bastir e densificar las vilas eras medishas, meilèu que de deishar los amainatjaires consumir l'espaci. Ciutats de l'abitat mei dense entà sauvaguardar tèrras agricòlas e espacis naturaus, atau la jòga ! Au nivèu exagonau las chifras be parlan d'eras medishas : las operacions de mensh de ueit lotjaments, tant vau díser las villas, que son responsablas de 51 % deu consum d'espacis, quan la produccion d'aqueths lotjaments es tròp moderada entà estar ua solucion a la crisi deu lotjament qui perdura en França.
Totun, suu terren la situacion qu'es dejà de las seriosas. Cinc milions d'ectaras de sòus que son artificializats per França en 2018, qu'es a díser 8 % deu territòri, deu quau los territòris d'otra mar. Cada annada 57 600 ectaras en mejana que son artificializadas, e aquera situacion qu'a contribuit a har baishar de 600 000 ectaras l'espaci agricòla francés, pontuaument quan la produccion alimentària torna vàder un enjòc cruciau dens un monde de mensh en mensh segur. Aqueras pèrtas de tèrras agricòlas despuish 1982 que representan 4,3 % de la susfàcia totau deu territòri metropolitan, qu'es a díser a l'equivalent de la susfàcia de l'ex region Lorena.
Que cau estar juste, aqueras pèrtas ne son pas totas devudas aus lotjaments, autorotas, aeropòrts e autes projèctes entà’us quaus los zadistas agusan lo lor argumentari ; 299 000 ectaras que son estadas ganhadas peus espacis naturaus enter 1982 e 2018… en generau pr'amor los bòscs qu’an tornat cobrir tèrras agricòlas abandonadas.