Devant le Tribunal de Grande Instance, attendre, attendre...Mohamed Yaacoub attend qu'on le laisse vivre en paix, comme de nombreux Soudanais qui fuient guerre civile et oppression politique (photo MN)
Liberat per una jutja sestiana en abriu, Mohamed esperava una decisien favorabla au tractament de son dorsier. Una fin provisòria deis empachas que deu viure aqueu païsan sodanés de trente-sèt ans, qu’a fugit un país en guèrra cronica.
« Ce qu’èra odiós am’aquela istòria, es que l’Estat li aviá promés d’examinar son dorsier de demanda de refugiat, e que finalament li an calat una leca ! » comenta Eric, dau Collectiu Sostèn Migrants 13. Dimars de la setmana passada, èra vengut acompanhar l’òme qu’a ja passat de temps a la preson sestiana de Loina, per « refús de quitar lo territòri ».
Finalament, am’un brave embarràs dins lo tribunau, d’afaires de Boitas de nuech sestianas que s’esperlongan, lo cas de Mohamed Yaacoub serà jutjat qu’a mieg julhet. Encara dos mes d’ànsia pèr aqueu fugitiu.
L’istòria vau la pena d’èstre coneissuda, bòrd que pertòca plen de monde, totei dins l’auvàri de la migracien. « Après un periple dei mai arriscats, dau sud dau Sodan islamic jusqu’à l’Italia, l’i èra mau tractat, avans que de fugir fins qu’a Calais », onte podiá rejonhe un malhum de refugiats coma eu.
« Ce qu’èra odiós am’aquela istòria, es que l’Estat li aviá promés d’examinar son dorsier de demanda de refugiat, e que finalament li an calat una leca ! » comenta Eric, dau Collectiu Sostèn Migrants 13. Dimars de la setmana passada, èra vengut acompanhar l’òme qu’a ja passat de temps a la preson sestiana de Loina, per « refús de quitar lo territòri ».
Finalament, am’un brave embarràs dins lo tribunau, d’afaires de Boitas de nuech sestianas que s’esperlongan, lo cas de Mohamed Yaacoub serà jutjat qu’a mieg julhet. Encara dos mes d’ànsia pèr aqueu fugitiu.
L’istòria vau la pena d’èstre coneissuda, bòrd que pertòca plen de monde, totei dins l’auvàri de la migracien. « Après un periple dei mai arriscats, dau sud dau Sodan islamic jusqu’à l’Italia, l’i èra mau tractat, avans que de fugir fins qu’a Calais », onte podiá rejonhe un malhum de refugiats coma eu.
Leis acòrds europencs de Dublin remandan lo problèma ai premiers país onte arriban
Kordofan du Sud, au Sud du Soudan islamiste, travaillé par une rébellion soutenue par le Soudan du Sud...et au milieu des habitants sans sécurité (photo XDR)
« Es un de mai qu’es « dublinat », valent a dire una victima deis arrenjaments europencs de la capitala Irlandesa en 2015. Aquelei dison qu’un refugiat, coma que siegue, veirà totjorn son dorsier tractat per lo país onte es arribat en Euròpa. Per Mohamed, ailàs, es l’Italia. »
A l’ora d’ara, segon aqueleis acòrds, Italia e Ongria, amé la Bulgaria, devon suportar lo pes dau problèma dei refugiats. Sola la Grècia, en crisi prefonda, n’es dispensada. « E despuei que l’Euròpa s’es entenduda amé la Turquia, vaquí qu’encara un còp lei refugiats preferon passar per la Libia e la mar murtriera ! » que perseguís Eric.
Mai, davant l’extraordinàri embròlh de Calais, onte s’amolonan de’n pertot de miliers de paurei gents, leis autoritats francesas an decidat de faire excepcien per aquelei que vòudrián se’n anar. « Resultat, an mandat Mohamed en carri dau costat de Colmar, avans que de lo remandar en Italia, un còp de mai, d’onte, encara un còp, a fugit en França, esperant son estatut de refugiat… » L’i trobarà rèn que la privacien de libertat, a la Maison d’Arrèst sestiana.
Coma de centenaus de refugiats sodanés, Mohamed en veritat a fugit la guèrra que l’Estat de Kartom mena ai populaciens dau sud, que refusan arabisacien e islam politic. « Siguèt païsan dins la provìncia meridionala de Kordofan dau Sud, e veniá de se casar quand l’armada a bombardat son vilatge d’Oumbarka » cònta sa traductritz. « A chausit la seguretat ». Tota relativa.
A l’ora d’ara, segon aqueleis acòrds, Italia e Ongria, amé la Bulgaria, devon suportar lo pes dau problèma dei refugiats. Sola la Grècia, en crisi prefonda, n’es dispensada. « E despuei que l’Euròpa s’es entenduda amé la Turquia, vaquí qu’encara un còp lei refugiats preferon passar per la Libia e la mar murtriera ! » que perseguís Eric.
Mai, davant l’extraordinàri embròlh de Calais, onte s’amolonan de’n pertot de miliers de paurei gents, leis autoritats francesas an decidat de faire excepcien per aquelei que vòudrián se’n anar. « Resultat, an mandat Mohamed en carri dau costat de Colmar, avans que de lo remandar en Italia, un còp de mai, d’onte, encara un còp, a fugit en França, esperant son estatut de refugiat… » L’i trobarà rèn que la privacien de libertat, a la Maison d’Arrèst sestiana.
Coma de centenaus de refugiats sodanés, Mohamed en veritat a fugit la guèrra que l’Estat de Kartom mena ai populaciens dau sud, que refusan arabisacien e islam politic. « Siguèt païsan dins la provìncia meridionala de Kordofan dau Sud, e veniá de se casar quand l’armada a bombardat son vilatge d’Oumbarka » cònta sa traductritz. « A chausit la seguretat ». Tota relativa.