Cercaires, entreprenèires, ortolans … e cabrians an suenh de l’abelha

Dins leis Aups Maritimas d’apicultors dison que, fins qu’a la mitat de sei bruscs son perduts, segon una enquista de la radiò Europe 1. En causa ? Pas lo varroà coma va disián dins nòstra enquista de l’estiu 2020, pas lo rescaufament climatic, que pasmens segur juega … mai es ben lo cabrian asiatic, aqueu glotàs que leis espèra en vòu estacionari, provocant un estrès dei gròs. E leis abelhas que rèstan au brusc, butinejan pus, amb aquò la rèina es plus alimentada e son brusc arrisca de s’anequelir fins qu’a la disparicion.

Segur lo monde deis abelhaires e delà d’aquelei cèrcan de solucions per limitar la pression dau cabrian. Ansin de Frederica Ripet, en Novèla Aquitània. Sa societat Stop it prepausa una mena de laberint de polipropilen, amb de camins estrechs, de pausar davant l’intrada dau brusc. Lo cabrian qu’intrariá dins aqueu dedale podriá pas avançar autrament que caminant. Dins aqueu perimètre de seguretat l’abelha podriá l’atacar.

Mai coma lo cabrian puslèu espèra en l’èr que l’abelha sòrte per la manjar, es de vèire se’s vertadierament eficaça la leca…

 Ecoutez cet article : 

En Bretanha aqueu còp, es lo baile d’òrts familiaus, a Kergréis, qu’a adaptat una leca tota simpla, mai qu’aviá lo desavantatge d’agantar tant l’abelha coma lo cabrian : una mescla de bièra, siròp de cassis e aiga dins una botelha penjada onte aviá ajustat dos còls coma embuts : l’insècte podiá intrar mai jamai sortir ! Adonc Pierrick Gauthier a chanjat la recèpta, mes de vin blanc en plaça de bièrra, e se’s apercebut que lo cabrian contunhava d’intrar mai pas l’abelha.
 
L’abelha es un polit subjèct d’estudis, que sembla que s’assegurar que lo vegetau siegue pollinizat siegue vist coma un grand tèma de recèrca. E despuei quauquei tèmps lo monde dei cercaires, en particulier britanics e americans, se’s fòrça interessat ais efècts dau corrent electric sus l’imenoptèr lo mai estimat de l’òme.

Ja sabiam que l’abelha èra sensibla, mai pas tant, ai corrents electrics. Un « estudi d’estudis » d’Hydro Québec aviá fach en 1994 lo ponch de tot ce que sabiam, amé sa bailessa Carmen Cloutier. Pròche dei linhas d’auta tension l’abelha viu pas tant, son desvolopament de larva s’accelèra mai tanben son vielhum arriba mai d’ora ; sei danças d’orientacion pòdon la menar a confondre sud e nòrd, e s’alimenta mai plan plan… Korall, en 1987, aviá en particulier trobat una correlacion entre champ electromagnetic e lentor de l’abelha.
 
Aquò dich, d’un autre latz l’Universitat de Bristol (GB) vèn de publicar dins iSciences un estudi sus la capacitat deis eissames a crear un corrent electric, e pas un pichon ! An pausat un monitor e una camera dins un relarg amé mai que d’un eissame, e l’activitat d’eissamatge a poscut crear un corrent de mila vòlts per mètre cube, es a dire uech còps aqueu d’una gròssa chavana. Après lei centralas eolianas e leis usinas fotovoltaicas, leis eissames productors d’electricitat ?

Fau dire que ja l’abelha, coma l’abelhard, a un rapòrt electric amb son environament. Òc, produse un pichon corrent electric positiu, dau tèmps que la flor ne’n produse un feble negatiu. Quora l’abelha s’apròcha dei flors, la relacion electrica entre lei doas fa que la flor projècta quauquei granas de pollen sus l’insècte. Amb aquò saup onte anar cercar. E quora la flor es vueja de son pollen, cessa son activitat electrica.