Ana Maria Poggio ai Rescòntres Occitans de Provença en 2006 (photo MN)
Sembla qu'aqueu tarrible mes de janvier s'acabarà pas sensa d'autrei marridei nòvas. Despuei doas setmanas fasem lo còmpte dei defunts de l'occitanisme, d'aqueu qu'a viscut e apielat lo risorgimento de l'après 1968. Ana Maria Poggio ne'n èra, e pas au segond reng ! Nos a laissat dins la jornada d'aqueu dijòu fatau.
A son fraire e a la tiera de seis amics Aquò d'Aquí presenta sei condolenças.
A son fraire e a la tiera de seis amics Aquò d'Aquí presenta sei condolenças.
Un trabalh de Roman
Aviá 74 ans, e despuei lei dos ans d'aquela marrida pandemia, viviá la màger part dau temps entre sei gats, a son ostau d'un immòbe sestian. Finalament siguèt espitalisada fa quauquei setmanas, e alòr qu'èra en convalescencia dins un establiment de santat, son còr que batejèt tant per lo partatge de la lenga nòstra, fins finala la traïssiá.
Ana Maria Poggio siguèt mestressa d'escòla, e son tèmps fòra dau trabalh siguèt d'annadas consagrat a la dança tradicionala, e a defendre la lenga occitana. Son monde èra aqueu de l'IEO, que siegue federau, que ne'n siguèt au burèu d'annadas a partir de 2009, en Provença que donava la man a la chourmo dau paure Joan Saubrement, o lo mai sovent an aqueu dei Bocas dau Ròse. Lei sòcis se rementan segur dei dictadas de janvier, que bailèjava amé d'autres, e segur pas tant dau trabalh discret de chasque setmana que menava amé lo paure Bernat Molin, Pèire Brechet, Miquèu Arnaud, e quauqueis autres.
Mai, l'Ana Maria Poggio personatge public èra la dei Rescòntres Occitans de Provença, qu'animava durant de decenias. Quau a freqüentat aquelei setmanas d'estiu a la montanha, de Veinas a Ambrun, se rementan segur de la frema que leis esperava sempre assetada a l'intrada, l'ordinator dubert, e lesta a trobar una solucion a totei leis empachas.
Segur, la vida d'Ana Maria Poggio siguèt ben mai richa que se que diem en aqueu premier jorn de dòu. S'ajustaràn a chapauc lei testimònis, mai per lo moment, volem simplament nos sovenir de la frema valenta que fasiá un trabalh de Roman per animar la vida occitanista de Provença e d'autrei parts.
Ana Maria Poggio siguèt mestressa d'escòla, e son tèmps fòra dau trabalh siguèt d'annadas consagrat a la dança tradicionala, e a defendre la lenga occitana. Son monde èra aqueu de l'IEO, que siegue federau, que ne'n siguèt au burèu d'annadas a partir de 2009, en Provença que donava la man a la chourmo dau paure Joan Saubrement, o lo mai sovent an aqueu dei Bocas dau Ròse. Lei sòcis se rementan segur dei dictadas de janvier, que bailèjava amé d'autres, e segur pas tant dau trabalh discret de chasque setmana que menava amé lo paure Bernat Molin, Pèire Brechet, Miquèu Arnaud, e quauqueis autres.
Mai, l'Ana Maria Poggio personatge public èra la dei Rescòntres Occitans de Provença, qu'animava durant de decenias. Quau a freqüentat aquelei setmanas d'estiu a la montanha, de Veinas a Ambrun, se rementan segur de la frema que leis esperava sempre assetada a l'intrada, l'ordinator dubert, e lesta a trobar una solucion a totei leis empachas.
Segur, la vida d'Ana Maria Poggio siguèt ben mai richa que se que diem en aqueu premier jorn de dòu. S'ajustaràn a chapauc lei testimònis, mai per lo moment, volem simplament nos sovenir de la frema valenta que fasiá un trabalh de Roman per animar la vida occitanista de Provença e d'autrei parts.